Gabber Movie




Stoere dingen

"Ik ben een man, ik ben een man, draai de kop van de kip een gooi hem in de koekenpan". Deze tekst is niet afkomstig uit een van de conferences van Klaas van der Eerden. Het zal duidelijk zijn dat een beetje man dit soort stoere dingen doet. Ik ben wel gevoelig voor "stoere dingen" maar als het om dieren gaat val ik volledig door de mand. Een van de bezigheden waar ik me voor de wereldreis op verheugd had was vissen op de ocean. Lijntje, met een stevige haak en een nepvisje overboord gooien en het is een kwestie van tijd en het avondeten kan binnen gehaald worden. Tijdens de eerste keer vissen in Moreton Bay bij Brisbane lag de slachtplank, een groot mes en de haak om de vis binnen te halen al klaar. Resultaat na een paar uur vissen was nul. Helemaal niets gevangen, niet eens beet gehad. Op de ocean ging het niet veel beter. Maar al doende leert men en in de baai van Noumea was het raak. Geen klein voorntje of een stekelbaarsje maar een heuse remora van zeker 75 centimeter. Als ik de stoerheid van Jochum had gehad dan zou het beest al op de BBQ hebben gelegen voordat het dier ook maar in de gaten zou hebben dat zijn leven ten einde is. Maar in mijn geval is dat anders. Ik voel zijn angst om gevangen te worden, ik zie zijn worsteling om lost e komen en ik hoor het klappen van zijn start op de slachtplank. Wat geeft mij het recht een vis zo ruw uit het leven te rukken? Een vrouwtjes vis achter latende inclusief een stuk of wat huilende kindervisjes. Het vrouwtje komt nooit weer aan de man en de kindervisjes zijn voor het leven getraumatiseerd. Ik vind het helemaal niets. Zeker het is hypocriet. Wel een gekochte haring met uitjes vertical naar binnen laten glijden maar niet de moed hebben om zelf een vis te slachten. De rolverdeling was dat Paul het beest zou slachten en dat ik de bereiding voor mijn rekening zou nemen. Uiteindelijk is het gelukt om de vis een boord te krijgen. Ons vermoeden dat het een remora was werd bevestigd. Het is een eetbare vis die een zuignap boven op de kop heeft. Ze zuigen zich vast aan de onderkant van de boot en wachten op voedsel. Voor de remoras vastgezogen aan Gabber was dat 2 a 3 keer per dag. Minimaal 1 keer omdat wij ze brood voerden en daar kwam nog een soort toetje bij in de vorm van poep. Als de WC werd doorgespoeld wachten ze hoopvol op een bruine lozing om het op te eten. Tijdens het slachten was er dan ook een rendez-vous met de pizza die we zelf gekocht, bereid en opgegeten hebben. Het enige verschil is dat het 2 maal verteerd is en 3 maal erger stonk. Ik hou niet van slachten en dit maakte het er bepaald niet leuker op. De half geslachte vis teruggooien was geen optie. Dan zou het dier volledig nutteloos gestorven zijn. Aan de zijkant heeft Paul wat vlees weggesneden dat genoeg was voor het vullen van de koekepan. De rest is overboord gegooid. In de kuip was het een bende met bloed en stront als belangrijkste ingredienten. Spoelen met veel emmers water was noodzakelijk om de kuip weer enigzins leefbaar te maken. De vis is opgegeten al was het wel met gemengde gevoelens.

Ruud



Naar boven